Saturday, February 28, 2009

From Being a Governor to Becoming a Carpenter

Ali ibn Al-maymoon Al- abbassi was a governor and son of the caliph. He lived a life of opulence in a large castle. Anything he wanted in this world was easy for him.
One day, looking down from a balcony in the castle, he saw a man toiling in the fields. On succeeding days, ‘Ali paid more and more attention to the man and witnessed that he always worked straight through the morning, after which, he would take a break, make ablution from a stream, and pray two units of prayer. Only when the evening came would he quit his work and go home to his family. To learn more about him, ‘Ali invited him one day and asked him many questions. He soon learned that the worker had a wife, two sisters, and a mother that were all under his care, and it was for their sake that he toiled so assiduously. He fasted everyday and when nightfall came, he would break his fast from what he had reaped during the day. ‘Ali asked, “And do you have any cause to complain?” He answered, “No, All praise is due to Allah, Lord of all that exists.”
So impressed was he by the simple laborer, that ‘Ali quit the castle, resigned from his position, and traveled abroad. He was found dead years later in the vicinity of Kharasan. After leaving the castle, he worked as a carpenter, and he found happiness in his new life, happiness that was foreign to him in his former one.
{While as for those who accept guidance, He increases their guidance, and bestows on them their piety.} (Qur’an 47:17)


STAY AWAY FROM THE FOLLOWING FOUR
The following four deeds bring misery to a person’s heart, so avoid them:
1. Complaining and being angry with what Allah has decreed.
2. Committing sins without repenting afterwards.
{Say [to them], ‘it is from yourselves [because of your evil deeds}
Qur’an 3:165
3. Hating people for the blessings that Allah has bestowed upon them.
{Or do they envy men for what Allah has bestowed of His bounty?}
Qur’an 4:54
4. Turning away from the remembrance of Allah:
{…verily for him is a life of hardship…} Qur’an 20:124

How to be the Youngest

In My Family walo kaming magkakapatid, anim na girls at dalawang boys, at good to say I'm the youngest among the girls. At first masaya maging bunso dahil pwede ka mangulit sa mga elders mo at paborito pa ng isa sa parents. Kadalasan ako laging nakakasama sa mga lakad ng tatay ko malayo man o malapit, maganda daw ako pasamahin sabi ng tatay ko when I was young kasi daw hindi daw ako mareklamo isang scoop lang daw ng ice cream katapat ko at Ok na lahat ng pagod ko kahit naglalakad lang kami papuntang market. Sa age na na yun Ok pa lahat sa akin hanggat nag iba na nung medyo nakakapic-up na ako ng instruction at pwede ng utos-utosan.

Every morning ako ang taga bili ng pandesal sa bakery na kailangan kong lakarin for about 20 minutes lang naman in 6 in the morning. At dir in pwede pumalag sa mg autos ng mga ate katulad ng pagbili ng pagkain sa tindahan paghatid ng kung ano-ano sa mga kaibigan nila. Minsan Ok lang pero minsan naman nakakapagod na din at istorbo lalo na pag naglalaro ka at bigla kang tinawag para utosan.

Medyo nalessen lang ang pag uutos sa akin ng mga kapatid ko nung magdalaga na ako, napasa na sa bunso namin na lalaki yung every morning na pagbili ng breakfast sa bakery, ang bagong task naman sa akin ay yung paglaba ng sarili kong damit at paghugas ng pinggan at paglinis sa bahay. Dati naiinis talaga ako sa mga Gawain na yan until narealized ko na buti na lang natrained ako nung bata pa ako dahil ngayon lahat ng Gawain sa bahay kayang-kaya.

Friday, February 27, 2009

I LOVE THE ORPHANS

Nurol Eman Orphans

Dar Asim Orphans


Alhamdulillah sukor sukor kano Allah (S.W.T) ka nakaamong ako kanu Organization a Ittihadun Nisa a isa kanu mga Organization sya sa Mindanao a pagilay kano mga Wata a mga Ilo sya sa Mindanao.

Alam ko na hindi madali sa isang bata ang mawalan ng Ama o Ina, naranasan ko ito nang mawala sa akin ang The Best Man in my Life ang aking ama. 15 years old ako noon nung iwan kami ng aking ama dahil sa sakit na Diabetes, matagal din nyang nilabanan ang sakit na yun hanggang dumating sa puntong di na nakayanan nang kanyang katawan at bumigay na ito dahil sa pagdurugo ng organs sa loob ng katawan nya. Kahit masakit wala na kaming magawa at kailangan na lang tanggapin dahil lahat ng tao dun din lahat patungo "una unahan lang" sabi nila.

Everytime magkakaroon kami ng activity with the Orphans lagi akong nagbibigay ng time at gumagawa ng paraan para makasama sa activity na yun, diko rin maintindihan kung ano ang nararamdaman ko everytime nakikita ko mga orphans na nakangiti dahil sa dala naming supplies or pagkain sa kanila, kahit gaano kaliit at kalaki ang binibigay namin sa kanila sobra sobra pa din ang pasasalamat nila sa amin.

Alam ko na nahihirapan ang mga orphans sa mga Orphanage Centers pero wala silang magawa dahil yun lang ang paraan para makasurvive sila at makatapos sa pag aaral with the help of concerned organization.

Jazakumullahu khayran sa mga tao at Organization na di pa rin tumitigil sa pag support sa mga orphanage centers dito sa Mindanao, sana di kayo magsawa sa pagtulong Balasana kanu nu Allah sa mapya sya sa Dunya taman sa Akhirat.